برای اینکه جامعه سالم و مطلوبی داشته باشیم، همه ما به عنوان والدین، مسئول تربیت کودکان خود هستیم. تربیت به معنی مسیر دادن به تمام رفتار و کردار کودکان است تا در آینده به عنوان الگویی در جهت بهبود زندگی خود استفاده کنند.
سؤال اکثر والدین از روانشناسان کودک این است که چه راهکارهای تربیتی را در پیش بگیرند، چون در این سن والدین دردسترسترین الگو برای کودکان هستند. همه پدر و مادرها دوست دارند که بچههایشان در سلامت کامل روحی و جسمی قرار بگیرند. هیچکس دوست ندارد که به خاطر رفتار بد کودکش سرزنش شود.
تربیت یعنی اینکه به کودک خود آموزش دهیم که چه کارهایی قابل قبول هستند و چه کارهایی غیرقابل قبول هستند. به بیانی دیگر، تربیت به معنای پیروی از برخی قوانین و اصول است. تربیت شامل تنبیه و تشویق است. خیلی طبیعی است که گاهی والدین در نتیجه برخی از رفتارهای کودک خود ناراحت شوند.
والدین برای آموزش رفتارهای خوب باید محدودیتهایی برای کودک خود ایجاد کنند. وظیفه شما به عنوان والدین این است که اعتمادبهنفس، احترام و استقلال به کودک خود بدهید. مدرسه، دوستان و معلمان نقش به سزایی در تربیت کودکان دارند. ولی نقش والدین در این راستا خیلی پررنگتر و تأثیرگذارتر است.