اندام‌های حسی
اندام‌های حسی
اندام‌های حسی عبارت‌اند از:
بینی (حس بویایی)
سلول‌‌های عصبی بویایی بینی اطلاعات را از بوهای استنشاق‌شده می‌گیرند و به پیاز بویایی در مغز می‌رسند تا تجزیه‌وتحلیل شوند.
زبان (حس چشایی)
گیرندههای حساس روی زبان به وفور یافت می‌شوند که برجستگیهای چشایی نام دارد. برجستگیهای چشایی در جوانه‌های چشایی کوچکی قرار دارند که گرد هستند و مجموعه اعصابی را تشکیل می‌دهند که به اعصاب هفتم، نهم و دهم جمجمه متصل می‌شوند. پرزهای چشایی با غذاها و نوشیدنی‌هایی که داخل دهان قرار می‌گیرند تحریک می‌شوند و پیام‌هایی را به شکل پالس‌های الکتریکی به مناطق حسی در مخ می‌فرستد.
چشم‌ها (حس بینایی)
از گیرندههای نور که در چشم قرار دارند برای دیدن استفاده می‌شود. نور از طریق مردمک وارد چشم می‌شود و به شبکیه برخورد می‌کند. دو نوع گیرنده نور در شبکیه وجود دارد: گیرندههای استوانه‌ای و گیرندههای مخروطی. نور به پالس‌های عصبی تبدیل و به اعصاب بینایی فرستاده می‌شود تا آنچه دیده می‌شود، تجزیه‌وتحلیل و بررسی شود.
گوش‌ها (حس شنوایی)
گوش‌ها با عملکرد شنوایی ارتباط دارند. گوش‌ها امواج صوتی موجود در فضا را می‌گیرند و از طریق عصب هشتم جمجمه‌ای به مخ می‌فرستند تا تعریف و تفسیر شوند. گوش‌ها پیام‌ها را از طریق عصب هشتم جمجمه‌ای به مخ و مخچه می‌فرستند تا سر به سمت مسیر صدا بچرخد. پیام‌ها تفسیر می‌شوند و ماهیچه‌های اسکلتی باعث حفظ تعادل و حالت بدن می‌شوند.
پوست (حس لامسه)
پایانه‌های عصبی حسی زیادی در پوست وجود دارند که همگی به لمس کردن، درد و تغییر دما حساس هستند.
